Hallo lief mens,

Hier deel ik mijn ervaringen van mijn levensproces nadat ik mijn dochter verloor binnen 48 uur na de bevalling en een voldragen zwangerschap. Een ander zieltje na een miskraam van 12,5 week.

Ik schrijf over het diepe gat waar ik destijds in gevallen was, en het leek of ik geen grond meer onder mijn voeten had, en welke kracht ik daar nu uit haal. 

Het was niet altijd makkelijk... ben nu Dankbaar voor het proces en de bewustwording die het mij heeft gebracht. Ben deze 2 zieltjes oneindig dankbaar dat zij mij als moeder kozen.

Sta jij ook al een langere periode met lege handen, en kwam er abrupt een einde aan jouw droom om een baby in jouw armen te hebben?

Ik hoop een inspiratie te zijn voor jou, waarin je wellicht herkenning vindt.

En met vragen zit over de emoties van verdriet, angst, boosheid, machteloosheid, de onwerkelijkheid en het ondraaglijke gemis.

Om jouw hart te luchten en daardoor weer gaat Leven ipv overleven.

In Liefde,

Ina